Elk/Beaver Lake Regional Park en met de ferrie terug naar Vancouver.

Na het Amerikaans ontbijt in het hotel, hebben we de auto weer volgeladen, even bij de Dollarama (vergelijkbaar met de Action, maar dan mega groot) wat te drinken gekocht en zijn we richting terminal gereden in Swartz Bay. We hadden net een half uurtje over wat we hebben gespendeerd aan een wandelingetje bij Elk/Beaver Lake. Om nog iets anders te gaan doen zou teveel tijd in beslag nemen, aangezien we ons zeker om 12:00 gemeld moesten hebben voor de ferrie, die om 13:00 geboekt was voor ons. Elk/Beaver Lake lag op de route. Het was er nog heerlijk rustig.

Er zaten wat vissers, er waren mensen aan het joggen en honden aan het spelen. We hebben er nog een Amerikaanse zeearend gezien. We wilde deze nog vastleggen op de digitale plaat, maar voordat we de lens gewisseld hadden, was hij vele meters hoger de lucht in. Mooi om te zien hoe zo'n dier alleen door het spreiden van z'n vleugels zo'n grote hoogte kan bereiken, zonder inspanning. Er waren ook reigers.

We hebben de route vervolgd naar Swartz Bay. Rond 11:40 arriveerden we er. De ferrie van 12:00 moest nog vertrekken en omdat deze nog niet vol zat, konden we nog mee. Fijn! We kregen een parkeerplek helemaal achter op het dek toegewezen, waar geen enkele auto langs of achter ons stond. Werner had alle ruimte om uit te kunnen stappen. De vaarroute was veel mooier dan de heenreis naar Vancouver Island. We hebben geen walvissen of orca's gezien, maar wel veel eilandjes en het was lekker zonnig. Deze ferrie was groter, nieuwer en mooier dan de vorige.

We hebben nog een heel tijdje met een man gesproken wiens moeder een Nederlandse was en hij zelf heeft toen hij zes jaar oud was 9 maanden in Nederland gewoond. Inmiddels is hij met pensioen. Zijn Nederlands was erg goed. Hij vertelde over het leven in Canada, wij over het leven in Nederland.
De tijd vloog voorbij en zo'n anderhalf uur later reden we weer op het vaste land van Canada. Hoe dichter we in de buurt van Vancouver kwamen, hoe drukker het werd op de weg. Pfff, als je zo toch elke dag van je werk naar huis toe moet rijden.. Tientallen stoplichten die niet op elkaar afgestemd zijn, mensen die voor je rijden en af willen slaan, maar dat door tegemoet komend verkeer niet kunnen waar je niet voorbij kunt en dan van die toeristen die niet precies weten waar ze moeten zijn en hoe het verkeer werkt (net zoals wij, haha).. Verder zijn ze hier op veel plaatsen aan de weg aan het werken. Na veel geduld en een hoog noodzakelijke sanitaire stop, kwamen we rond drieën aan bij het hotel. Het is hetzelfde hotel als waar we eerder hebben geslapen. We hebben nu een andere kamer.
Nadat ik de koffers op de kamer gezet had, zijn we doorgereden naar de plek waar we die avond zouden eten. Toevallig was deze eetgelegenheid gevestigd in een casino en zijn tot 22:00 daar gebleven. Helaas niets gewonnen en enkele dollars daar achter gelaten, maar we hebben ons goed geamuseerd. Het is nu 23:00 geweest. Werner ligt al bijna te slapen en dat ga ik ook doen. Morgen is onze laatste volle dag in Canada en die willen we nog volop benutten.